شبکه هاى اجتماعى و فضاى مجازى به وضوح زندگى ما را تحت تأثیر قرار داده اند. از گروه هایى مخصوص لطیفه و سرگرمى گرفته تا گروه هایى که رنگ و بوى حمایت از دولت و یا انتقاد از آن و حتى تخریب دارند. در نگاه اول میتوان از این شبکه ها به عنوان فرصتى براى ارتباط بیشتر یاد کرد که البته معایبى هم دارند که همه از آن ها آگاهیم و ذکرشان موجب اطناب است.
از طرفى فعالان سیاسى و اجتماعى به چنین شبکه هایى به چشم یک دریچه براى ارتباط نزدیک و حتى مستقیم با مردم نگاه مى کنند، دریچه اى که مى تواند این افراد صاحب نظر و یا صاحب قدرت را از مشکلات واقعى مردم آگاه سازد، نیز میتواند محبوبیت این افراد را به جهت ارتباط با مردم افزایش دهد. این افراد که به نوعى پیشگامان جامعه و به اصطلاح رایج "نخبگان سیاسى" قلمداد میشوند و داعیه کاندیداتورى و در پله بعد نمایندگى مردم را دارند، بد نیست آستین ها را بالا زده و کمى تولید محتوا کنند.
متاسفانه برخى از این افراد با نقل مستقیم و به اصطلاح "کپى کردن" سخنان بزرگان در گروه هاى مختلف سعى در کسب هویت و جایگاه دارند که قطعا روند صحیحى نیست.
لذا از این عزیزان خواهشمندیم به جاى نقل و و کپى سخنانى که در دسترس همگان هست، در صورت توان کمى فکر کرده و به آگاهى بخشى و تولید محتواى مفید بپردازند و اگر نمیتوانند از صحنه سیاست و پیشگامى اجتماعى فاصله گرفته و مشاغلى در سطح محله و یا محدود تر از آن اکتفا کنند.
اینکه شاهد باشیم یک مسئول و یا یک فعال سیاسى با احساس مسئولیت نظرات مردم را میشنود و نظرات کارشناسانه خود را در این فضاى صمیمى بازتاب مى دهد مى تواند بسیار ارزشمند باشد. اما نگاه صرفا تبلیغاتى به این فضا به نوعى توهین به شعور عمومى است، بدین معنا که مردمى که بحث هاى روزمره و دغدغه هایشان را در فضایى مثل یک گروه به اشتراک میگذارند، هرگز نظرى از طرف یک کاندیداى مجلس و یا فعال سیاسى دریافت نمى کنند، اما در ایام انتخابات با پیام هاى بى محتواى این افراد که صرفا کارکرد تبلیغاتى دارد مواجه مى شوند.
این نوع نگاه ابزارى به مردم، خود مى تواند هشدارى باشد در مورد شخصیت فردى که چنین رفتارى از خود نشان مى دهد.
افرادى که مردم را فقط به چشم رأى میبینند و پس از کسب قدرت نیازى به ارتباط با این آراء(مردم) نمیبینند، مگر وقتى که دوباره به ایام انتخابات نزدیک شویم.
به راستى حال که همه به اهمیت جایگاه مجلس در سپهر سیاسى کشور واقفیم، آیا میتوانیم از اهمیت شبکه هاى اجتماعى در ارزیابى کاندیداها غافل باشیم؟
