هنوز به درستی معلوم نیست شوی تلویزیونی "ماه عسل" چه هدفی را دنبال می کند. تلخ کردن کام بینندگانی که از بی برنامگی صدا و سیما به این برنامه پناه می آورند حداقل با نام این برنامه تضاد دارد. این که چطور یک مجری "خوش چهره" و "خوش تیپ" توانسته گوی سبقت را از سایر رقبایش برباید و چند سال است یکی از پربیننده ترین ساعت های آنتن صدا و سیما را تصاحب کند خود محل بحث مفصلی است، اما موضوعی که در این نوشته مورد توجه است معیار های انتخابی این شوی تلویزیونی است.
محور مشترک تمامی این انتخاب ها غمگین بودن موضوع زندگی مهمان هاست که می توان آن را به اصطلاح "تم" برنامه دانست. یک برنامه ی مخصوص پیش از افطار که سعی دارد مخاطب را به حال و هوای غم ببرد تا برای فضای معنوی اذان و افطار آماده شوند. این نوع نگاه را نیز می توان مرتبط با نگرش مسئولین رده بالای صدا و سیما دانست که پیوندی عمیق مابین "مذهب" و "غم" در ذهنشان شکل گرفته و انحصار رسانه ای به آن ها اجازه می دهد جهان بینی خود را به من و شما ی مخاطب تحمیل کنند.
چاره ای نیست، با و جان می پذیریم که پیش از افطار باید کمی غم را با طعم "ماه عسل" تجربه کنیم، چرا که تماشای شبکه های ماهواره ای در کشور ما غیر قانونی است و نیروی انتظامی رسما اعلام کرده که مامورانش حق دارند در صورت لزوم با عملیات راپل (بالارفتن از دیوار با کمک طناب های مخصوص) دیش های ماهواره را جمع آوری کنند.
ما نه علاقه ای به شکستن قانون داریم، نه به زحمت افتادن ماموران خدوم نیروی انتظامی و نه اینکه کسی روی پشت بام خانه مان برود.
حال که چنین شهروندان خوب و قانون مداری "با کمال میل و رضایت" در حال تماشای تقریبا تنها برنامه ی قابل تماشای صدا و سیما در این ساعات هستند، حداقل توقع آن ها می تواند این باشد که به شعورشان توهین نشود، این که انتخاب میهمان برنامه و حتی مجری برنامه با دقت بیشتری صورت گیرد.
درآوردن اشک مردم و برانگیختن ترحم آن ها هم راه و رسمی دارد! کاملا روشن است عده ای از مردم توان تشخیص همه ی مسائل، اصلا دلیل وجود دادگاه و دادسرا و قوه قضائیه همین است که جرائم بر مبنای عدالت و با شواهد و مدارک قضاوت شوند.
این رسم خطرناکی است که جوانی را که احساس زرنگی کرده و به اشتباه خود را "هکر" نامیده است (درحالی که حتی هکر هم نیست و در توانایی هایش در مقابل میلیون ها بیننده اغراق شد) به برنامه دعوت کنیم و بگوییم او از خالی کردن جیب مردم پشیمان است و برای رفع نیاز اکثرا از ثرونمدان دزدی می کرده و مستحق بخشش است.
مردم ما ذاتا مهربان اند و طبیعی است کمپین هایی برای بخشش وی به راه افتد، اما تفاوت او با افراد دیگری که به همین جرایم در زندان هستند و به ماه عسل نیامده اند چست؟
در برنامه امشب (9.4.95) مهمان های برنامه از کانون اصلاح و تربیت دعوت می شوند و پس از سیاه نمایی های مکرر از جنوب شهر سعی می کنند ابراز پشیمانی کنند. مجری برنامه خود بهتر می داند که جملات وی مبنی بر اینکه : "جنوب شهر افراد موفق هم تحویل جامعه داده" تاثیر چندانی ندارد و بیننده چیزی را باور می کند که به چشم می بیند. به سادگی دو نوجوان خلافکار با چهره هایی نه چندان عادی و ادبیاتی غیر عادی تر و لحنی که به وضوح از رشد این افراد در محیطی آلوده به خلاف حکایت دارد جنوب شهر را در نظر بیننده به شکل یک جهنم پر از خلاف در می آورند و با توجه به الگوی ثابت شوی "ماه عسل" مدام ابراز پشیمانی می کنند.
مسئولان شبکه 3 و صدا و سیما در مقابل تمامی تبعات این برنامه در جامعه؛ در این دنیا و آخرت مسئول اند و باید پاسخگو باشند، مگر اینکه تمام چیزی که برایشان اهمیت داشته باشد تبلیغات این برنامه باشد، به نظر می رسد وقت تغییرات جدی درمحتوای این شوی تلویزیونی فرا رسیده است.
